Thosaigh mé amach ar an mbóthair seo i fhad ó shin. Bhí roinnt casachaí sa mbóthair agus táim fós ag lorg an treo is fearr.
Gan caint ar an mbóthair, táim fós ag fólaim conas an deabhail clár seo, Blogger, a úsáid!!! Caith mé trí lá ag chuir síos ar turas mo bhóthair agus cháill mé an bloody rud uilig i trí second! Mar a dheirann siad sa Fhrainc, Merde agus merde aris!

Rinne mé 'Search' ar Google le fheicáil an raibh aon bealach chun é a fháil aras agus fuair mé an freagra nach raibh mé ag iarraidh, Tá gach rud imighaigh, den dearmad ar! An téann comhairle a bhfuar mé ná, nuair a thosaíonn tú ar blog, foilsigh an céad line a scríobhainn tú.

Ó yeh tá fhios agam nach bhfuil an litrú ceart ar chuile focal ach mo leiscéal ná, níl aon Litrú Check ar an ríomhaire seo :) Nuair a bheith sé críochnaí, deanna mé an litrú.

An bóthair mar sin. Bhfuell, cáill mé suim sa scoil tar éis an tríú bhlian agus nuair a dfhág mé faoi dhearradh, dfhág mé le chéim DD (Dálta Disillusionálta).

Níor raibh clú agam céard a ceart dom a dhéanamh so d'imigh ag obair i monachan i gCarna. Uaidh botún amháin go botún eile ach dfhán mé ansin le haghaidh seacht mblian, sort martyr ba iomainn!

Tar éis seal gearr i mBaile Átha Cliath thosaigh mé ar chúrsa i Baile Mhic Aodáin i Cill Chainnaigh. Chúrsa Gabhageal agus Seodaire a bhí ann agus ba shin é tuas an turas.

Dfhán mé in baile beag darbh ainm Inistioge, bhí sé cúpla míle amach an bóthair uaidh Baile Mhic Aodáin. Áit a bhain mé ann suimhneas as, ní Chonamara a bhí ann agus ní raibh an fharraige agam ach bhí abhainn mór an Nór ann agus crianntaí chuile áit.

Bhí meascáim maith daoine ann fresin, chúpla West Brits, Prods, Sasanaigh, daoine a bhí pósta ach ag conaí le daoine eile. Ní raibh aon caint ar divorce an táim sin, figment de do imagination an táim sin é nú rud nach tharrlíonn ach i Shasana nú Mericá.

Rinne mé cúpla taispéantaisí de mo chuid oibre i mBaille Átha Cliath, ceann acu an Trade Show, Showcase, san RDS. Tháinaig RTE trasna orm ansin agus bhí mé ar an show, Live at Three le Thelma Mansfield agus Derek Davis.

Ní raibh morán ag tarlú in Éireann sa na hÓchtadaí agus nuair a bhfuair mé an leiscéal dul ag taisteál san Éoraip thóg mé é. Ag deireadh mí Lúnasa 1988 thosaigh mé fhéin agus mo bheancara ag an ám aghaidh ar an Fhrainc.

Dfhán muid i bPárás i dtús agus ansin Versailles. Bhí cháirde agam i Versailles agus fuair muid chara núa i bPáras, ban a bhí ó thuasacht as an Briotáin so bhí sort ceangail ó 'Naisúin na Ceilteachta' ansin againn. Thug sise uimhir gotháin dúinn chun glaoch saor in aisce a thabhairt orthaí aon uair go raibh trioblóid againn.

Tá cháil orainne a bheidh chardúil le stranséiraí ach ní fhaca mise a leithead go chardeachas is a fhuair muide ar ár taisteál tríd an Éoraip.

I bPáras sheas mé ar an cosáin anois is aris ag díol mo seodaire, bhí cúpla phiosaí thugaidh thall agam. Bhí roinnt triblóid agam le a gardaí mar dheall ní raibh tú cheapaidh díol a dhéanamh ar na sráideannaí. Dhearaigh siad leat, Is féidir leat iad a dhíol i staisúin an metro. Shíos sa metro bhí an scéil mar a chéanna, Níl aon cead agat iad a dhíol anseo ach is féidir leat iad a dhíol ar an tsráid, Yeh right, asshole....

 Bhí muid ag thumáil morán chuille áit agus in amanna fuair muid lift go béal an doras. Bhí fear amháin a dúirt linn, Má tá sibh ag iarraidh lift sa mhaidin beidh mé ar an bóthair ag a naoi agus yeh, Wow, bhí sé ar nós do taxi phrivate a bheadh agat!

Shrois muid Bordeaux in ám le haghaigh na fíonchaoraí a phiocadh. Obair ciocís a bhí ann agus fuair tú loistín saor in aisce comh maith le de páidh. Bhí bricfásta beag acu, coffee nú chocláid te agus bagette le súibh. Ag iarnóin bhí lóin mór damanta againn, breac agus feol and neart fíon! Tar éis an chéad lá níor ól muid fíon ar bith mar dheall ar an mhéid mearachaí a gearr muid leis na cutters! Sin an fá a bhfuil dath dearg ar fíon!

Sa tráthnóna is ar éigin a bhí muid i n-ánn shúil tar éis an lá caite crumta faoi na vines. Bhí chuma orainn ar nós mairnéalaí agus a céad lá ar talamh tar éis sé seachtainaí ar an bhfarraige!

Tar éis na showers bhí béile brea againn agus sin é an ám a dól muid ar fíon le spraoi. Ag baint na fíonchaoraí tiocadh trasna ar fíonchaoraí mór bhána agus dith muid na chinn sin, níor blás mé fíonchaoraí comh milís leo ó shin.

Tar éis an Vandage, mar a thug siad ar an ocáid fíonchaoraí, bhí cinnéal party againn an lá dearnach. Thug siad ár páidh dúinn agus buidéal dár fíon shéin le aois deich mbliana aige.Croch mise mo cheann shéin aras go dtí an tsean lad mar go raibh níos mó dúil aige sa fíon ná a bhí agamsa ag an t-ám sin. Tá rudaí athraithe anois!

Níl a fhios agam cé méad a dól muid an óiche sin ach t

Caith muid cúpla oiche shíos i youth hostel sa t-sean caisléan Carcasonne. Bhí sé ar nós ostáin dúine, do sheomra fhéin agat agus é comh compordach. Uaidh sin thug muid aghaidh ar Nice agus ansin an Íodáil. Sin é an t-aon áit a raibh trioblóid againn lift a fháill. Béigin dúinn súil ar an motorway, faoi tunnel agus isteach thar an teorainn go dtí an Íodáil!

Níl morán cuimhne agam faoi an Íodáil, níl a fhios agam ar rinne muid iarracht lift a fháil uaidh Genoa. Tá mé ag ceapaidh gcur thóg muid traen trasna an tír go dtí an Venise. Tá fhios agam gur fuair muid chárdúil le fear ón Aifric agus ar traen a thárla sé sin.

 Bhí muid ceappaí bualú le fear a chas mé leis i Inistioge ach theip orainn teach air. Ní raibh mé ann tógaidh leis an méid a bhfaca mé san Íodáil, bhí an iomacha torann agus daoine at baint leis. Bheadh tú bodhar tar éis cúpla noiméid uaidh iad ag séidaidh a bloody bonnánaí sa na bailte.

Cé go raibh an aimsir breá te i Venise, bhí fún oramsa a bheith timpeall le chairde a raibh aitheann mhaith agam ortha. Bhí fear ina chonaí gar do Aschaffenbourg sa Gearmáin darbh ainm Martin Hahn so ám taisteal aris. Cás mé le Martin agus a bhean chéile Ruth i Inistioge cúpla blian riomhe sin.

 San oifig na traenach cheannaidh muid ticeadaí le haghaidh traen oiche uaidh Venise go Munich. Bhí cúpla duine sa carráiste chéanna, trúir nó ceathair ag suí trasna a chéile. Is ar éigin a bhí tú i nann cuireadh. Le chéile bhí gach duine ag roint a teas fhéin leis an duine i n-aici leis. Ag trasna tríd na hAlp ní droch rud a bhí ansin.

 Sa carráiste sin bhí cháillín beag álainn fionn gruaige agus bhí sise ar a mbeallach go Munich comh maith. Sise a d-inis dúinn go raibh orainn an traen a aithrú i lár na hoiche chun teach ar Munich. Níor chreid muid í i dtús mar bhí muid cíonnta gcur díor muid traen direct ach dúirt sise, oh sin na Íoldáiligh, insinn siad rud ar bith dhuit!

So i lár an oiche i níl fhios agam cén áit béigin dúinn éalú uaidh an teoch agus shúil isteach go fuacht na h-oiche.

An céad duine a labhair muid le sa Gearmáin ná an fathach go bhean seo, níl a fhios agam céard a d-iarr muid orthaí ach ach bhí an freagra giortacht!

Shris muid Aschaffenbourg ar aon nós agus bhí mé chun glaoch a chuir ag Martin uaidh an shopping center ina dfhágú muid. Níor raibh mé roimh chínnte faoi an uimhir a bhí agam, so díor mé ar a fear seo le caipíonn cowboy ar, an raibh an area code ceart. Bhreatna sé ar an uimhir agus an ainm i n-aice leis. Oh, so you are friends with Martin Hahn? hahaha Nach damánta an rud é, as na slúate a bhí thart orrainn phioc mise chara le Martin! Glaoigh sé an uimhir agus tar éis cúpla focal i gearmáin dúirt sé, Martin, your Irish friends are here do you want to say Hello?

Dfhán muid le Martin agus Ruth le seachtain nú dhó, bhí sé ar nós a bheith ar ais in Éireann. Chuir muid aitheann ar roinnt cháirde Martin, mar dheall gcur as Éireann thú bhí go leor daoine ag iarradh aithne a chuir ort.

Bhí ex agam ina conaí i Hambourg agus ba cháirde muid le roinnt blian. Chuair mé glaoch orthaí agus thug sí chuireadh dúinn teach agus fanach léi. So mar bhí muid chun taisteal go dtí An Damhairg ceap mé gcur mhaith an idé é. Céard a cheap mé faoi Hambourg? Ní chaoimhan liom tada faoi!! Tá a fhios agam go bhuil sé ceapaidh bheith ar nós Venise, neart canals agus droitheadaí. An t-aon rud a seasann amach domsa ná, ní raibh an current ann tógaidh leis an ex, ach ba chuma liomsa, lóistín saor a bhí ann! :)
Seal gearr ansin agus bhí muid ar an bóthair arís, ar ár mbeallach go Copenhagen. Ceann de na lifts a fhuair muid an lá sin ná uaidh an lad sea David. Bhí scéal aige faoi ag iarraidh guitar electric a cheannach sa Gearmáin. De réir eisean, nuair a raibh sé thar an teorainn fuair sé amach gcur Bank Holiday a bhí ann agus béigin do teach ar ais lena bosca airgead, sea, bhí bosca aige agus é lán go béal le Marks! Sean airgead an Germáin, níl aon baint ag an Marks sin agus Marks and Spencer!

Ar an mbeallach stopaidh muid le haghaidh speedáil, dúirt seisean gcur phiocann na Gardaí Gearmáineach thú nuair a fheiceann siad registration An Damhairg.

Píosa síos an bóthair ina ndiadh sin agus níl a fhios agam céard a thárla ach bhí muid stopaidh agus bféidir go raibh sé ag athrú an bosca airgead go dtí an mboot ach ar aon nós tháinaig gaoth suas scuaib an gaoth cúpla céad mark san air! Lig sé béic agus léim muid amach as an cár chun cúnamh a thabairt dhó an airgead a bhallú!

Nach maith an scéal é nach thárla sé nuair a stop an gárda muid?!

Tá mé ag ceapadh gcur thóg muid long áit éigin chun teach ar Copenhagen, bféidir go bhfuil a meascadh le turas a cheint eile? Ar aon nós, dfán muid i flat a bhí ag David i Copenhagen. Ní raibh sé i n-úsáid aige fhéin, bhí seisean ina chonaí sa mbaile.

Bhí sé úfasacht fuar ansin, an chéad oiche níor raibh muid i nánn aon teas a fháil, bhí sé ar nós a bheidh ag codladh i fridge!

Thug David muid timpeall an Copenhagen, ní raibh sé ann tógaidh leis a fuss a rinne chuairteoraí (muide) ar an dealbh, An Mermaid Beag, so béigin dúinn í a lorg muid fhéin. Cheap an beirt againn go raibh sí álainn ach ann bheag.

Bhí David ag iarraidh an taobh bocht de Copenhagen a thaispáint dúinn agus thug sé muid isteach go dtí Christiana. Binn áit a bhí ina barrack airm uair ach ag an ám sin bhí sé ina áit chonaí go squatters agus a clainne.

Thug sé fógra dom mo ceamara a choinnéal i mo mhála agus muid ag teach suas go dtí an Check Point. Bhí tough guy ansin agus muna raibh sé sin sach intimadating bhí Alsation aige ag iarraidh píosa feol Éireannacht a bhlás!

I Christiana bhí tionscail beag rothairaí acu. Bicycles aisteacht comh fáda is a chuimhin liom.

Bhí rud ann shiumúil fresin, bhí tú i n-ann Marijuana agus Cannabis a cheannacht go hoscáilte ansin. Bhí áit le haghaidh coffee agus lóin a fháil agus binn é an Chistin agus comh maith le coffee and do lóin bhí tú i n-ann do drugaí a cheannacht ansin fresin ach béigin dhuit dul go dtí an mbar chun iad a chaiteamh! Sa mbar bhí an méid sin ag caitheamh bhí tú fhéin rúinne beag high agus gan tada íocaidh le haghaidh an experience!

Bhí cháirde eile agam Hanna ina conaí i mbaile beag darbh ainm Skive agus thug muid cúirt orthaí tar éis cúpla lá. Bhí ort traen a fháil uaidh Copenhagen. D'imigh sé trasna an tír agus stop sé nuair a shrios sé an fharraige, naturally a deir tú. Rud nach raibh natural duine ná bhí long ag fanacht leis an traen. Shúil gach duine (seachas an tiomanaí) ón traen go dtí an long agus ansin thiomáin an traen isteach ar an long agus away linn  arís go oilán eile den Damhairg.

Is baile beag iascacht é Skive, é suite ar taoibh thiar den tír. Thaitne sé go mhór liomsa. Bhí muintir an Damhairg ar nós muid fhéin, an greann chéanna againn.

Rinne muid píosa súil an lá seo timpeall an chósta, bhí na báid iascacht uilig suas ar an gaineamh agus na iascairaí ag díol a hiasc ar an trá. Cheannaigh muid cúpla ceann agus le láimh gorm dfhill muid abaile chun béile deas a chuir le chéile leis an tiasc.

Bhí ann beoir acu i Skive agus bar le ainm iontacht, An Potty. Caith muid roinnt óiche sa agus ar an Photty!

 Dfhág muid Skive agus thug muid aghaidh ar Hamburg arís, sea cháirde eile ansin, Mona. Bhí sise as An Damhairg agus pósta le Gearmánach. Caith muid roinnt laethantaí ag dodgáil gardaí traen mar bhí muid ag taisteal gan aon tícéadaí, bhuell taistealoiraí muid agus ní raibh morán airgead againn! Bhí neart ag Mona ach rinne sise é mar dheall ar an droch mheas a bhí aici do na Gearmánaí. Níl fhios agam cén fáth a phós sí cheann, mar a deir siad, Níl tada níos ait ná daoine!

Thug muid cúirt eile ar Martin agus Ruth, bhí sneachta ag titim faoi seo agus bhí gach áit bán. Thaitne sé linne mar gcur rud nua é ag an ám.Thóg muid neart súilóidaí sa na choill a bhí timpeall orainn. Amuigh faoin tuath a bhí baile beag Martin agus Ruth. Talamh iontacht le haghaidh coirce agus eorna.

Ag teach gar don Nollaig thosaigh muid amach ar an turas abaile. Fuair muid lift all the way uaidh an Gearmáin, tríd an Bheilg agus isteach go dtí Párais. Bhuail muid suas lena cháirde i Párais agus Versailles agus dfhág muid slán ansin orthu. Rinne muid ár beallach uaidh sin ar ais go dtí Le Havre agus thóg muid an long go dtí Rosslear.

As na cháirde uilig uaidh an t-ám sin níl ann ach Martin agus Ruth fágaidh ach uaidh an beirt sin tá slua mhór cáirde Gearmáinaí agam inniu.

So céard faoi an scéal mo chuid oibre, oh yeh rinne mé dearmad glan ar sin!

Bhuell fuair sibh an Tús! I ndiadh an turas mhór níor rinne mé morán le mo siodaire seachas cúpla ordú anseo is ansúid.

Dfólaim mé conas weldáil a dhéanamh agus tar éis an cúrsa sin d'imigh mé go Canada. Dfán mé ansin le dhá blian déag agus nuair a tháinaig mé ar ais is ansin a thosaigh mé ag cruthú formhór den Ealíon.

Tá mo ealíon agus seodra le feicáil ar mo shuíomh www.ruairioneill.com agus tá mo Grianghrafadóireacht le feicáil ar mo shuíomh www.conamaraphotography.com